OSPF(Open Shortest Path First – En Kısa Yol Öncelikli) protokolü, günümüzde yönlendiricilerin (router) kendi aralarında rotalarını paylaşmak için kullandığı, dinamik bir sistemdir. Bu protokolü uygulayan yönlendiriciler, protokol tarafından hiyerarşik şekilde bölgelere (area) bölünür. Bundan sonra yönlendiriciler, bulundukları bölgelere göre kendi aralarında LSA (Link State Advertisement - Durum Bilgisi Yayını) adı verilen birbirinden farklı tipteki paketlerle haberleşmeye başlayarak ağda bütünlüğü (convergence) sağlamaya çalışırlar.

LSA Türleri

• Tip 1 - Yönlendirici LSA - Yönlendirici kendini ve kendi bulunduğu bölgede kurduğu bağlantıları, metrikleriyle beraber anons eder. Tip 1 LSA paketleri sadece yayınlandığı bölge içinde yayılır. Tip 1 LSA ların durum bilgisi kimliği(link-state ID), yayıncı yönlendiricinin kimliğidir.
  
  
• Tip 2 - Ağ LSA – Seçilmiş yönlendirici (designated router) bulunduğu ortamda kendisiyle beraber birbirine bağlanmış olan tüm yönlendiricileri listeler. Tip 2 LSA paketleri sadece yayınlandığı bölge içinde yayılır. Tip 2 LSA’ların durum bilgisi kimliği, seçilmiş yönlendiricinin arayüzünün IP (internet protokolü) adresidir.
   
• Tip 3 - Özet LSA - Alan sınır yönlendiricisi, kendisine bağlı olan alanlardan birinden aldığı bilgiyi, istenirse özetleyerek, bağlı olduğu diğer alanlara iletir. Tip 3 LSA’ların durum bilgisi kimliği, bu LSA’nın hedef ağının adresidir.
  
  
• Tip 4 – ASBR(Autonomous System Border Router - Otonom Sistem Sınır Yönlendiricisi)  Özet LSA - Tip 5 LSA’lar tüm alanlara yayılırken, yönlendirmede kullanılan, bir sonraki yönlendirici adresinin detaylı bilgisini içermezler; bu sebepten dolayı tip 4 LSA’lara ihtiyaç vardır. Bu problem, tip 5 LSA’nın başladığı alandaki alan sınır yönlendiricisi tarafından yayınlanan tip 4 LSA’lar tarafından çözülür. Tip 4 LSA’ların durum bilgisi kimliği, tip 5 LSA’yı başlatan otonom sistem sınır yönlendiricisinin yönlendirici kimliğidir.
  
  
• Tip 5 – Harici LSA – Bu tip LSA’lar, OSPF’in kendi otonom sistemi dışındaki diğer yönlendirme protokollerinden aldığı bilgileri iletir. Bu LSA’ların iki türü vardır, ilk türünde OSPF protokolü, dışardan aldığı metrik bilgisini kendi sistemine çevirerek LSA içerisine ekler, ikinci tipte ise direk olarak dışardan aldığı metrik bilgisini ekler. Tip 3 LSA’ların durum bilgisi kimliği, bilgininin geldiği ağın adresidir.
  
  
• Tip 6 - Bu tip LSA’lar, OSPF in çoklu gönderim eklentileri (Multicast OSPF – MOSPF) için ayrılmıştır. Ancak zaten genel olarak kullanımda olmayan MOSPF, OSPF versiyon 3’ten sonra iyice kullanılmamaya başlandığı için, şu anda Tip 6 LSA’lar kullanımda değildir. Gelecekte tekrar kullanıma alınabilir.
  
  
• Tip 7 - Not-so-stubby-area(NSSA) lardaki yönlendiriciler, alan sınır yönlendiricilerinden gelen tip 5 harici LSA’ları almazlar, ancak aynı tipteki LSA’ları dağıtırlar. Bunun için de tip 7 LSA’ları kullanırlar, alan sınır yönlendiricileri kendilerine gelen tip 7 LSA’ları tip 5 e döndürerek yönlendirme bilgisini paylaşmaya devam ederler.
  
  
• Tip 8 - Bu tip LSA’lar sadece yerel ağda yayılıp, OSPF versiyon 3 te kullanılmak üzere IP versiyon 6’nın desteklediği yerel-hat (link-local) adreslerini ve IPv6 adreslerini yayınlar. Ancak tip 8 LSA’lar OSPFv2 de, BGP(Border Gateway Protocol) adlı yönlendirme protokolünün yerini tutabilmesi için, bu protokolün taşıdığı özellikleri yayınlamak için amaçlanmıştı. Fakat çoğu yönlendirici OSPFv2’deki bu özelliği desteklememekteydi.

Yönlendirici kendini ve kendi bulunduğu bölgede kurduğu bağlantıları, metrikleriyle beraber anons eder. Tip 1 LSA paketleri sadece yayınlandığı bölge içinde yayılır. Tip 1 LSA ların yayıncı yönlendiricinin kimliğidir.

Tip 9, 10 ve 11 numaralı LSA’lar, opak olarak nitelendirilir. Ortak özellikleri, hedef yönlendiricileri anlamayacak olsa bile, normal olarak gönderilen bilgilerin yanısıra, hat bant genişliği gibi fazladan bilgileri taşıyor olmalarıdır.

• Tip 9 – Yerel ağda yayılabilen opak LSA’dır.
  
  
• Tip 10 – Alan içinde yayılabilen opak LSA’dır.
  
  
• Tip 11 – Otonom sistem içinde yayılabilen opak LSA’dır.

Bölge Türleri

OSPF protokolünü kullanan yönlendiriciler, gerekli konfigürasyonlarla aşağıdaki bölge türlerinden birine üye edilirler. Üye oldukları bölge türlerine göre çeşitli rota bilgilerini paylaşıp paylaşmayacaklarına karar verirler.

• Standart alan: Varsayılan olarak bağlantı güncellemelerini, özetleri ve harici rotaları kabul ederler. 
  
  
• Belkemiği alanı (Backbone area): Geçiş alanı (transit area) olarak da adlandırılır. Diğer tüm alanların bağlı olduğu merkez alandır. Alan “0” olarak da geçer. Standart alan özelliklerini taşır.
  
  
• Stub area(Kenar alan): Otonom sistem dışındaki yönlendirme bilgilerini kabul etmezler. Bu amaç uğrunda 4. ve 5. tip LSA’lar engellenir.
  
  Stub alanlar, otonom sistemin uçlarındaki alanlardır, bu alanlarda otonom sistem sınır yönlendiricileri bulunmaz. Buna tek istisna, alan sınır yönlendiricilerinin aynı zamanda otonom sistem sınır yönlendiricileri olmaları durumudur.
  
  
• Totally stubby area(Tam kenar alan): Stub alanlara ek olarak, diğer alanlardan gelen özet rotaları da kabul etmezler. Diğer alanlarla ve başka yönlendirme protokolleriyle olan tüm iletişim, alan sınır yönlendiricisindeki varsayılan rota üzerinden halledilir. Bu tip alanlar, normal stub alanlardan fazla olarak tip 3 LSA’ları da engeller.
  Bu alanlar da stub alanlar gibi otonom sistem sınır yönlendiricilerini bulundurmaz. Alan sınır yönlendiricilerinin aynı zamanda otonom sistem sınır yönlendiricileri olmaları durumundaki istisna yine geçerlidir.
  
  
• Not-so-stubby area(Kısmi kenar alan): NSSA’lar stub alan özelliklerini taşırken, fazladan bir özellik olarak otonom sistem sınır yönlendiricileri de bulundurabilirler.
  
  
• Totally NSSA(Tam kısmi kenar alan): NSSA’lara ek olarak, alan dışından gelen özet rotaları kabul etmezler. Yani NSSA’lara ek olarak tip 3 LSA’ları da engellerler.
  
  İki tür NSSA’daki otonom sistem sınır yönlendiricileri, dışardan gelen bilgileri otonom sistem içine yayınlarken, tip 7 LSA’ları kullanırlar. Bu LSA’lar, NSSA içindeki alan sınır yönlendirici tarafından tip 5 LSA’lara dönüştürülürler.

Özet olarak, Standart ve Belkemiği alan haricindeki hiç bir alan, otonom sistem haricinden gelen rotaları bulundurmaz, sadece iletirler. Bu iki alanda ise farklı alanlardan veya farklı yönlendirme protokollerinden rotalar bulunabilir.

Stub alan ve NSSA alan, otonom sistem içindeki ancak farklı alanlardan gelen rotaları kabul edip bulundururlar ve otonom sistem dışındaki iletişimlerini varsayılan rota üzerinden hallederler.

Totally Stub ve Totally NSSA otonom sistem içindeki ancak farklı alanlardan gelen rotaları da kabul etmezler, tüm iletişimlerini varsayılan rotalar üzerinden hallederler.

ASBR’leri bulunduramayan alanlar, Stub ve Totally Stub alanlardır. Diğer alanlarda bu yönlendiriciler bulunabilir.